Licks&Brains ft. Ntjam Rosie – Stadshal de Kampanje
Het was een imposant gezicht: 22 mannen en vrouwen op het podium van de Stadshal. Drie zangeressen, achttien musici en bandleider, arrangeur en altsaxofonist Rolf Delfos. Het koper blonk het publiek, dat ondanks de zomerse temperaturen de zaal toch behoorlijk vulde, tegemoet. En het belangrijkste; het klonk als een klok! Het geluid was werkelijk voortreffelijk. Terechte complimenten voor geluidsman André Woestenburg.
Nog zonder vocalisten begon ‘big jazz groove funk band’ Licks & Brains met 2 instrumentale stukken, waarvan het tweede, Blues For A Hip King veel indruk maakte in een aangepast arrangement van Maestro Delfos. Deze blues kenden we al van een ander project van hem, Artvark.
De vijf saxofoons openden op pastorale wijze met het fraaie thema, het stokje werd daarna door de vier trombones overgenomen en nog weer later prachtig voortgezet door de vierkoppige trompetsectie. Dat allemaal met een fantastische timing en harmonische strakheid.Ondertussen bouwde de ritmesectie, basgitaar, drums, percussie, gitaar en Fender Rhodes piano aan een geraffineerde groove. Klasse!
Hierna was het de beurt aan Ntjam Rosie en haar twee achtergrondzangeressen. Ntjam leidde met haar krachtige, heldere stem en de andere twee zongen – ook perfect getimed en zuiver – om haar heen. Licks & Brains speelden ook hun begeleidende rol met verve, waarbij vooral de beheersing van de dynamiek fantastisch was. Het koper varieerde van romig zacht naar aanzwellend sterk en weer terug met soms krachtige breaks, waarbij je bij wijze van spreken de broekspijpen om je benen voelde wapperen.
Het was overigens ook heerlijk koel in de Stadshal. Die hal met zijn toch hoge dak en staalconstructie beschikt over een opmerkelijk fraaie akoestiek, dankzij de dikke gordijnen, naar ik begreep. De stemmen, de instrumenten, het klonk allemaal helder en transparant. De Rhodes piano, uitstekend bespeeld door een invalkracht – het hoge belletjes-geluid – de gitaar – ook zo goed bespeeld, die heerlijke groovy Afrikaanse patroontjes rinkelt. De baritonsax, die onbeschaamd tussen en boven de koperchorussen uit knorde: ik ben er ook! Het was echt genieten van een orkest van grote klasse.
Het mooie van Licks & Brains is ook, dat zij niet in de traditie van de Bigband cultuur spelen, maar moderne grooves spelen, geïnspireerd op West-Afrikaanse ritmes en Amerikaanse funk. Het levert heerlijk luchtige, wiegende muziek op, waarop ook fijn gedanst kan worden, zodat eenieder aan zijn trekken kan komen. Hips & Brains! Body & Soul.
Ntjam zette bij haar tweede lied het publiek nog even voor het blok, door het in rap Frans toe te spreken, de taal die door het kolonialisme naar haar geboorteland Kameroen is gebracht en nog steeds gesproken wordt. Impoli heet het en het ging over schelden, begreep ik eruit, maar het klonk heerlijk. Buiten de vier instrumentale stukken van L&B werden er louter composities van de EP Embrace The New uit 2024 gespeeld, allen van de hand van singer/songwriter Rosie gespeeld, allemaal met door Delfos gearrangeerde begeleiding.
Rolf Delfos gaf flink wat soloruimte weg, hijzelf als eerste met een fijne barrage op zijn altsax. Ook de invallende Femke Mooren, onlangs nog hier met Co de Kloet, kreeg de ruimte om haar kunnen te demonstreren, wat haar goed afging.
Gitarist Lou Guldemond en de mij helaas onbekende toetsenman excelleerden in lekkere solopartijen, onder meer een vuig jankende rush op de synthesizer. Van de blazers waren het vooral trompettist Remco de Vries en Trombonist Pieter-Gerrit Brinkhorst, die de show stalen in hun solospots, terwijl Niels Cornelisse een prachtig opgebouwde sopraansax intermezzo liet horen.
Het blijft ook altijd weer aardig om lokale muzikale anekdotes te horen van oudere muzikanten. Rolf Delfos wist zich nog een optreden met zijn band de Houdini’s eind jaren tachtig te herinneren in Galerie 33 aan de Spoorgracht. ‘De akoestiek daar was niet zo goed als hier!’ Of optredens bij Max Theeuwisse (‘Max Theewistle’) in de Jazzboerderij in Den Oever. Uiteraard over de gebakken tongetjes, die je daar kreeg. Toen je zag waar ze gebakken werden, was de nasmaak niet zo goed meer: ‘vlak naast het urinoir!’
Met een prachtig gelaagd stuk werd het concert afgesloten. Alle ingrediënten van hun muzikale palet kwamen hierin voorbij. De perfecte beheersing van dynamiek, het strakke harmonische samenspel, de subtiele opbouw van de ritmiek, het heerlijke getwinkel van de gitaar, de warme ondersteunende akkoorden van de elektrische piano, het strakke en volle laag van de basgitaar, het knorren van de bariton sax en de prachtige zang van Ntjam en haar collega’s, het was een heel mooi concert en een prima afsluiting van het seizoen. Laat de zomer maar komen.
